- manierować
- maniérer
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
manierować
Regardez d'autres dictionnaires:
manierować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, manierowaćruję, manierowaćruje, manierowaćany {{/stl 8}}– zmanierować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że ktoś, coś ulega manierze, staje się nienaturalnym, pretensjonalnym, sztucznym :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
manierować — ndk IV, manierowaćruję, manierowaćrujesz, manierowaćruj, manierowaćował, manierowaćowany «czynić kogoś lub coś sztucznym, nienaturalnym» Nadużywanie obcych wyrazów manieruje styl. manierować się «wpadać w manierę, stawać się zmanierowanym,… … Słownik języka polskiego
manierować się – zmanierować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nabierać maniery (w zn. 2.); wpadać w manierę; stawać się nienaturalnym, pretensjonalnym, sztucznym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młodsi aktorzy niekiedy manierują się, grając z gwiazdami. Artysta malarz zmanierował się. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
manierowanie — ↨ manierowanie się n I rzecz. od manierować (się) … Słownik języka polskiego
zmanierować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}manierować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
